به گفته این نوجوان ایلامی جنگ که شد “موسیانِ شهرستان مرزی دهلران”، زیر آتش بمب و گلوله رفت و تَنش، سپر بلا شد و حالا بعد از گذشت سال‌ها هنوز مرهمِ درست و درمانی بر زخم‌های تنِ این شهر و روستا‌های آن گذاشته نشده است، مردمانی که نانشان را از زحمت بازوی خود و سخاوت دلِ زمین هایِ کشاورزیشان به دست می‌آورند و سقف آرزو‌های برآورده نشده اشان، درست به کوتاهی خانه‌های کوچک آن هاست. به مردمانش که نگاه می‌کنی، سادگی را می‌بینی و بی آلایشی را و کودکانی که آنقدر فرصت ندارند تا مانند هم سن و سال‌های شهری خود، اوقاتشان را به بازی و تفریح بگذرانند؛ آن‌ها تمام روز، در سرِ زمین‌های کشاورزی مشغول کمک کردن به پدر و مادر و یا همراه گله‌های گوسفندان در دل کوه و کمر هستند؛ اما با این مردم که هم کلام می‌شوی، می‌بینی همت و نوعدوستی شان بسیار پر رنگ‌تر از دستان خالی آن هاست.

مهرشاد سهیلی در اردیبهشت سال ۱۳۸۳ در شهر موسیان که از توابع استان ایلام است به دنیا آمد. او کودکی خود را در تنهایی و در کنار مادر گذراند تا به سن مدرسه رسید در دوران تحصیل با مشکلات شهر و مردم رنج کشیده موسیان بیشتر آشنا شد، اشتیاق کمک به مردم را در خود پیدا کرد و به کار های فرهنگی و مذهبی علاقه نشان داد. زندگی در نقطه صفر مرزی که هنوز آثار و جراحت های جنگ تحمیلی و دوران هشت دفاع مقدس را در خود داشت مهرشاد را عملا با زندگی و روحیه شهدای دفاع مقدس آشنا کرد. او نمی خواست به اوضاع و شرایطی که می بیند بی تفاوت باشد پس به محض این که فرصتی را فراهم دید دست به اقدام و عمل زد.

پدر و مادر مهرشاد وقتی دیدند که او شوق کمک کردن به مردم محروم موسیان را دارد و همین طور در راه انداختن کارها و فعالیت های فرهنگی و مذهبی بی میل نیست به او آزادی عمل دادند و تصمیم گرفتند در این مسیر همراه او باشند

مهرشاد که سن و توان خود را کوچک نمی دید تلاشش را به کار بست تا در دهه کرامت موکبی برای خدمت رسانی به مردم راه اندازی کند و کلاس های قرآن را در مسجد محله برگزار کند. بعد از مدتی این فعالیت ها باعث ایجاد اعتماد مردم و مسئولین شهر به او شد.

او علی رغم سن کم اما اراده ای بالا داشت و می خواست تغییری در شهر و زندگی مردم ایجاد کند برای همین به فعالیت های فرهنگی و همین طور خیرانه خود ادامه داد.
پس از مدتی به توصیه مسئولین شهر موسیان تصمیم گرفت تا فعالیت های خود را در قالب یک خیریه و به صورت رسمی و قانونی انجام دهد تا بتواند بهتر به مردم محروم کمک کند.

مهرشاد در این مسیر با موانع مختلفی رو به رو شد. عده ای به بهانه سن پایینش او را باور نداشتند و یا کارهایی که قصد انجامش را داشت ممکن نمی دانستند و یا فکر می کردند حتما باید کسی از بیرون برای نجات محرومان و برطرف کردن مشکلات شهر اقدام کند. اما مهرشاد خلاف این قضیه را ثابت کرد و از آنجایی که می خواست برای رشد مردم شهر و کشورش قدمی به جلو بردارد در برابر سختی ها تاب آورد و به همه نشان داد که روحیه جهادی و حال و هوای جوان ها و نوجوانان رزمنده جنگ تحمیلی هنوز در درون جوانان ایران زمین زنده است و این نوجوانان و جوانان اگر فضا و فرصت را فراهم ببینند اماده فعالیت و همکاری اند.

با انتشار خبر راه اندازی جشنواره آتش به اختیار در تلویزیون مهرشاد به فکر شرکت در این جشنواره افتاد و در جشنواره ثبت نام کرد. حضور فعال و با انرژی مهرشاد در نمایشگاه جشنواره باعث شد تا همه شرکت کنندگان و مسئولان متوجه او و فعالیت هایش شوند و عنوان جوان ترین و فعال ترین شرکت کننده جشنواره به او تعلق پیدا کند.

بعد از این جشنواره مهرشاد دید که کارش تازه شروع شده و زمینه های زیادی برای فعالیت فرهنگی و انسان دوستانه در شهر موسیان و دیگر شهر ها وجود دارد. پس جدی تر از قبل وارد میدان شد پویش های فرهنگی و خیرخواهانه راه اندازی کرد و پر تلاش اقدام به شناسایی محرومیت ها و رفع مشکلات مناطق محروم نمود

این روزها مهرشاد سهیلی در کنار تحصیل و درس خواندن به کارها و فعالیت های فرهنگی و خیرخواهانه خود ادامه می دهد و حالا همه او را به عنوان یک بسیجی تمام عیار، فعال فرهنگی و نیروی جهادی می شناسند و او در استان سیستان و بلوچستان و نقاط دور افتاده مرزی به بهبود زندگی هموطنان خود کمک می کند.

در پایان مروری بر پیام شخصیت های علمی، فرهنگی و حوزوی خطاب به مهرشاد سهیلی ایلامی:

آیت الله العظمی علوی گرگانی از مراجع تقلید:

“هیچ گاه نباید کارشکنی ها و سنگ اندازی ها، شما را از حرکت در مسیر پرتلاطم خدمت به ملت باز دارد، امیدواریم شما جوانان بتوانید در اقدام خویش کوشاتر و فعال‌تر از پیش مسیر متعالی را طی نمایید”

آیت الله موحدی کرمانی امام جمعه موقت تهران:

نوجوانانی مانند مهرشاد سهیلی گرایش به معنویت وخدمت به محرومان را در زندگی خود یه اصل قرار داده اند، کمر همت بستند که با کمک به مظلومان خلع های جامعه را جبران کنند این مایه افتخار جامعه است.

سرلشکر سیدحسن آقایی فیروزآبادی:

این شعر جناب حافظ که می فرماید  گفتم هواى میکده غم مى برد زدل، گفتا خوش آن کسانی که دلى شادمان کنند، بهترین تعریف در وصف حال این نوجوان است.

آیت الله حسینی بوشهری رئیس جامعه مدرسین حوزه های علمیه:

اگر در مسیر خیر قدم می گذارید باید مانند این نوجوان نگاه مومنانه داشته باشید تا کارهای خیری که انجام می دهید مورد پسند ورضای خدا باشد.

کربلایی محمد حسین پویانفر مداح و ستایشگر اهل بیت (ع) :

واقعا جای تحسین دارد که این نوجوان در این سن به چنین ادراک وتشخیصی رسیده است، کار او قابل ستایش و تقدیر است.

حجت الاسلام محمد حسنی رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران:

جنگ و انقلاب را همین جوانان بودند که به سرانجام رساندن و امثال شما امروز مدافع جنگ نرم دشمن هستید. ‌‌ ‌

مهران رجبی بازیگر سینما و تلویزیون:

وقتی قرار است که خجالت بکشی خداوند یک جوان ۱۵ ساله از یک منطقه دور افتاده کشور یعنی شهر موسیان در استان ایلام به نام مهرشاد سهیلی را به تو نشان می دهد که چقدر بزرگ است و تو خودت چقدر کوچک هستی.

سید مرتضی بختیاری رئیس کمیته امداد امام خمینی (ه) :

کم ترین حمایت ما تقدیر از این حرکت های خودجوش اما سازماندهی شده است چون در این سن کار بزرگ وارزشمندی را شروع کرده است.