شرکت پس گذشت هفت سال از شروع تولید و بکارگیری دو هزار و ۴۵۰ نیروی بومی، توانست از ظرفیت هشتصد هزار تُن، عبور کند و بخش عمده‌ای از آهن اسفنجی مورد نیاز شرکت فولاد خوزستان را تامین کند. دسترسی به آب‌های آزاد، حامل‌های انرژی ارزان (آب، برق، گاز)، حمل‌ و نقل ریلی و جاده‌ای و نیروی متخصص بخشی از مزایای جغرافیایی شرکت فولاد شادگان است.

اما این پایان کار نبود و فاز دوم توسعه کارخانه یعنی راه‌اندازی فولادسازی با هدف تکمیل زنجیره ارزش فولاد، از همان ابتدا در دستور کار قرار گرفت. البته با یک تفاوت بزرگ؛ اینبار اراده بر آن قرار گرفت که با تکیه بر شعار ما می‌توانیم، شروع تا پایان پروژه به متخصصان ایرانی سپرده شود.

اعتماد به بهترین شکل ممکن جواب داد و ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۲، در تقویم شرکت فولاد شادگان ماندگار می‌شود. اولین قوس الکتریکی کوره فولادسازی بدون حتی یک کارشناس خارجی. تبلور خودباوری، نوآوری، پایداری تولید، اشتغال، استقلال، تکیه بر توان داخلی و توسعه صنعت فولاد ایران همگی در یک قاب در شرکت فولاد شادگان نمود پیدا کرد.

اما توسعه و ثروت‌آفرینی همچنان ادامه دارد و طرح‌هایی فاز دوم فولاد‌سازی، افزایش ظرفیت واحد احیا، احداث نیروگاه، کارخانه آهک، شهرک مسکونی کارکنان و … اشاره کرد.