شهر همواره برای انسان و همراه با انسان بوده است و در نتیجه پویایی، سرزندگی، حیات اجتماعی و نشاط محیط‌های شهری حفظ شده و شهر در این مسیر تجلی حضور شهروندان خواهد شد.

یکی از دغدغه‌های پیش‌روی مدیران و برنامه‌ریزان شهر، نحوه ارتقای کیفیت محیط شهری و توسعه پایدار شهر است که در ابعاد مختلف قابل بررسی بوده و به نوعی شالوده اصلی طرح‌ها و برنامه‌های شهری را تشکیل می‌دهد. شهرهای انسان‌محور شهرهایی هستند که تمام فعالیت‌ها و خدمات آنها در راستای فراهم کردن آسایش و آرامش شهروندان باشد و در این مسیر الگوهای آمایشی نوین شهری می‌تواند در دستیابی به فرم پایدار زیستی بسیار اثربخش و مؤثر عمل کند.

شهرهای انسان‌محور شهرهایی هستند که تمام فعالیت‌ها و خدمات آنها در راستای فراهم کردن آسایش و آرامش شهروندان باشد و در این مسیر الگوهای آمایشی نوین شهری می‌تواند در دستیابی به فرم پایدار زیستی بسیار اثربخش و مؤثر عمل کند.امروزه بسیاری از فضاهای شهری طراحی شده به دلیل در نظر نداشتن مولفه‌ها و عناصر مؤثر در روند طراحی و برنامه‌ریزی به خصوص در سطح محلات، تبدیل به فضاهایی بی‌روح شده که مورد استقبال قرار نمی‌گیرد و صرفاً برای ساخت آنها هزینه پرداخت شده است.

رسیدن به فرم پایدار زیستی نیازمند توجه به همه ارکان شهری است، به‌گونه‌ای که تمام شهروندان آن شهر باید با حضور خود و پیوند با مدیریت شهری در خلق آن مشارکت داشته باشند.

این تغییر نگرش نیازمند زیرساخت‌های قانونی و حقوقی، زیرساخت‌های مدیریتی و اجرایی و بسترهای و اجتماعی در است و در این صورت است که می‌توان شاهد تحولی در روند تهیه و اجرای طرح‌های توسعه شهر بود، روندی که بتواند به تاب آوری و پایداری شهرهای ما کمک کند.