به گزارش  سیمای اقتصادی، در چهار سال اخیر، بیش از ۱۴ میلیارد دلار از ثروت ملی به دلیل قطع برق و گاز از بین رفته است؛ ۵.۵ میلیارد دلار فقط در سال ۱۴۰۳.

در سال ۱۴۰۳، تنها یک ماه فولادسازان برق و گاز کامل داشتند و ۱۱ ماه دیگر با محدودیت شدید مواجه بودند. حاشیه سود شرکت‌های بزرگ بورسی فولاد از ۳۳٪ در سال ۱۳۹۸ به ۱۲٪ در سال ۱۴۰۳ سقوط کرده و پیش‌بینی می‌شود در سال ۱۴۰۴ به ۸٪ برسد. سهم مصرف برق فولاد تنها ۶٪ و سهم درآمد صنعت برق از این صنعت ۱۵٪ است؛ در بخش گاز، سهم مصرف ۵٪ و سهم درآمد شرکت گاز ۳۱٪ است.

این بحران تهدیدی مستقیم برای دو میلیون شغل در زنجیره فولاد و صنایع وابسته مانند ساختمان، خودرو، لوازم خانگی و شرکت‌های نوردی است و پیامدهای اجتماعی گسترده‌ای شامل بیکاری، کاهش سرمایه‌گذاری و فشار اقتصادی بر خانواده‌ها ایجاد می‌کند. کاهش تولید فولاد علاوه بر تهدید اشتغال، درآمد ناخالص ملی و ارزآوری کشور را کاهش داده و جایگاه دهم جهانی را به خطر انداخته است. توقف خودتحریمی داخلی، اصلاح قیمت گاز و برق، رفع محدودیت‌های تولیدی، تشویق سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های خودتأمین و بازنگری در مقررات ارزی؛ با این اقدامات می‌توان از فروپاشی صنعت و از دست رفتن اشتغال دو میلیون نفر جلوگیری کرد.