به گزارش “سیمای اقتصادی” دکتر رضا جعفری در این نشست و در سخنان خود به بررسی مدیریت ریسک از دو جنبه «اجرایی» و «نظارتی» پرداخت و گفت: خدمات مدیریت ریسک و اکچوئری از جنبه اجرایی برای شرکت‌های بیمه مانند هر محصول دیگری دارای عرضه و تقاضای خاص خود است و در واقع هیأت‌مدیره و مدیران عامل شرکت‌های بیمه خریداران و متقاضیان این‌گونه خدمات هستند. جنبه دوم به هدف بیمه مرکزی از ایجاد ساختار حاکمیتی باز می‌گردد و این هدف نیز عبارت است از مدیریت کارای سرمایه بیمه‌گران.

وی درباره تفکر مدیریت ریسک و اکچوئری در داخل شرکت‌های بیمه عنوان کرد: سیستم مدیریت ریسک باید به حرکت رو به جلوی شرکت بیمه و رسیدن به هدف‌هایی نظیر کسب درآمد، سودآوری پایدار، حفظ سلامت سازمانی و… کمک کند، نه این‌که موجب کُندشدن سرعت سیستم در دستیابی به اهداف خود شود. اغلب مدیران ریسک و حتی اکچوئران در برخورد با بیمه‌نامه‌های بزرگ، استراتژی اجتناب از ریسک را انتخاب می‌کنند که این کار اشتباه است. اجتناب و دوری از ریسک باید آخرین گزینه در برخورد با ریسک باشد.

ایشان افزود: مدیران ریسک باید با رویکرد تعاملی با سایر مدیریت‌های شرکت برخورد کنند، زیرا هدف اصلی مدیریت ریسک افزایش کارایی سرمایه و سیستم شرکت‌های بیمه است. از سوی دیگر، مدیران ریسک و اکچوئران بایستی تکنیک‌ها و مدل‌های سنجش ریسک‌ها را به زبان ساده برای مدیران شرکت بیان کنند.

وی در انتهای سخنان خود با اشاره به این نکته که سیستم مدیریت ریسک باید با توجه به بلوغ شرکت‌های بیمه طراحی شود، خاطرنشان کرد: شرکت‌های بیمه نیاز به مدلی جهت محاسبه دقیق سرمایه الزامی و موردنیاز برای پوشش ریسک‌های پیش‌روی خود دارند. هرچه محاسبه سرمایه الزامی نادقیق‌تر باشد، در صورتی‌که دچار کم‌برآوردی شود، بیمه‌گر را با ریسک کمبود سرمایه موردنیاز و به تناسب آن هزینه تأمین سرمایه بالاتر (جهت افزایش سرمایه) روبه‌رو می‌کند که برای این مهم اکچوئرها باید اقدام به مدلسازی داخلی به منظور محاسبه سرمایه الزامی شرکت متبوع خود کنند. همچنین اکچوئرها باید تاثیر مالی ریسک‌های پذیرفته‌شده توسط شرکت را در اختیار حوزه مدیریت و تصمیم‌گیرندگان شرکت قرار دهند.